Bugün önce 'Grexit' konusuna Alman gözü ile bakan bir deÄŸerlendirmeyi aktaracağız. N.Kulich der ki, Almanya, DoÄŸu-Batı Almanya birleÅŸmesine 2 trilyon dolar harcamıştı. 15 milyon insana kucak açmıştı. Almanların DoÄŸu-Batı birleÅŸmesi sonucu yaÅŸadıklarına, deneyimlere dayanarak, 'Para vermek birÅŸeyi deÄŸiÅŸtirmez, siz ancak kendinizi kurtardığınız zaman kurtulmuÅŸ sayılırsınız!' felesefesi çerçevesinde ilkeli hareket ettikleri de düÅŸünülebilir. Yani konuÅŸulan balık deÄŸil olta galiba!

Münich Üniversitesi'nin Ä°fo Ekonomik AraÅŸtırma Enstitüsü BaÅŸkanı Hans Werner Sinn 'Biz kurtarma konusunda gerçek bir deney yaÅŸadık!' diyor. DoÄŸu Almanya problemi ile 23 senedir boÄŸuÅŸuyorlar. Bugün Batı Almanya'da iÅŸsizlik yüzde 6 civarında, DoÄŸu Almanya'da ise iÅŸsizlik yüzde 11,2. Bugün batıda 2010 yılı sonunda kiÅŸi başına gelir 32 bin euronun üzerinde. DoÄŸu Almanya'da kiÅŸi başına gelir 24 bin euro. Mannheim Üniversitesi'nden ekonomi Profesörü Klaus Adam 'Almanya çok büyük altyapı yatırımları ile DoÄŸuyu ayaÄŸa kaldırmaya çalıştı ama bir türlü prodüktivite artışı saÄŸlanması gerçekleÅŸmedi!' diyor.

1300 Alman ile yapılan bir ankette deneklerin yüzde 79'u devletlerin ortak euro bonoları çıkarmasına karşı. Ama ortak bonolara karşı çıkanların yüzde 62 kadarı borç desteÄŸine dayalı büyüme operasyonuna destek veriyorlar, sadece yüzde 27 kadarı ise borç vererek desteklenen büyüme operasyonuna karşı. Yani mantık sahibi Almanlar, Yunanistan konusuna bu gözlükle bakıyorlar!
Yunanistan'daki mantık sahibi kiÅŸiler de kendi toplumlarının zaaflarını gündeme getiriyorlar. Pavlos Eleftheriadis sorunun nedenlerini ortaya koymuÅŸ.

Birincisi, geçmiÅŸte ülkeye nefretin hakim olmasına izin verildiÄŸi düÅŸünülüyor. 1946-1949 arasındaki iç savaÅŸ sonrası sol görüÅŸlü olanlar sürekli hırpalanmaya baÅŸlanmış. 1950'li yıllardan baÅŸlayarak solcu olan veya konformist olmayanlar, tehlikeli ve milli hislerden yoksun kategorisine alınmış ve baskı altında tutulmuÅŸ. Bu baskı ancak 1974 yılında askeri diktanın düÅŸürülmesi ile ortadan kalkmış ama, 1981 yılında sosyalistler direksiyona geçtikten sonra da, durum birden tersine dönmüÅŸ. Bu sefer sol cenah tüm iÅŸleri kaparken, saÄŸ da tehlikeli ve milli hislerden yoksun kategorisine alınmış, yani roller deÄŸiÅŸmiÅŸ. Bugün sol partiler kurtarma operasyonunu 'barbarca' ve ' suç' olarak adlandırıyorlar. Aşırı saÄŸ partiler ise AB kurtarma operasyonunun destekçisi olan liderleri 'vatan haini' ve 'iÅŸbirlikçi' olarak görmekteler.

Aslında partizan rekabet, ülkeyi ikinci bir gerçeÄŸe de teslim etmiÅŸ. Bu da 'çoÄŸunluÄŸun' frensiz ve ölçüsüz hakimiyeti! Yunanistan 1864 yılından beri liberal bir anayasa sahibi idi. Ama sol ile saÄŸ arasındaki kavga toplumun Anayasa'dan kopuk hale gelmesine yol açtı. Hükümet ve Bakanlar herÅŸeyi kontrol ediyorlar, hükümetler de yargının yöneticilerini partizan ÅŸekilde seçiyorlar, sonuç politikaya endeksli kalan idarenin çalışamaması!

Ülkenin üçüncü gerçeÄŸi ise medyanın fonksiyonel iflası konusu! Yunanistan'da radyo ve televizyon 1989 yılına kadar devlet monopolü idi. Sonra 1993 yılında sekiz kanala geçici ruhsat verilmiÅŸ ve bu ruhsatlar da 2007 yılında yenilenmiÅŸ. 2010 yılında da yüksek mahkeme bu geçici ruhsatların Anayasa'ya aykırı oldukları kararını almış. Ama bu karar bir deÄŸiÅŸiklik getirmemiÅŸ. Bu da medyanın ahlaken iflasına yol açmış. Televizyonlar yazılı basını yutmuÅŸ. Objektif olmak veya ölçülü olmak dikkat edilen bir ÅŸey olmaktan çıkmış. Medya sahipleri her ÅŸeye karışırken de, medya patronuna hizmet eder hale gelmiÅŸ. Siyasilerin aşırı söylemleri televizyon gazetecileri tarafından daha da abartılarak gündeme getirilirken, durup düÅŸünme ve konsensus için ortam oluÅŸma olasılığı medya kanalı ile sıfırlanmış.

Özetle nefretin beslenmesi, çoÄŸunluk terörü ve medyanın iÅŸlevsiz hale gelmesi Yunanistan'da siyasetin paralize olmasını ve mantık temelli bir koalisyon kurulamamasını açıklayan temel faktörler.
Sonunda bu tür deÄŸerlendirmeleri peÅŸpeÅŸe okudukça ben 17 Haziran tarihinde Yunanistan'da da akıl ve mantık temelli bir hükümetin kurulabileceÄŸini, Almanya'nın ve Merkel'in de büyümenin önemini vurgulayan ek politikalara yanaÅŸacağını ümit etmeye baÅŸladım. O zaman Grexit gündemden düÅŸer!
Son deÄŸerlendirmeler Avrupa'da mantığın hakim olmaya baÅŸladığını gösteriyor. Bu da iyidir!
AkÅŸam